اشعار درباره حضرت علي اكبر عليه السلام. پیکرت مانند تسبیحی است که از هم وا شده. تیغ و تیر و نیزه روی بیت بیتت جا شده. طعنه و زخم زبان قد تو را خم کرده است. قد تو حالا شبیه مادرم زهرا شده . آن قدر روی تنت شمشیر و نیزه تاخته. مادری پهلو شکسته رو به رویت آمده. واژه های بر زبانم کمتر از حد تواند. برکه شعرم به شوق نام تو دریا شده.

متاسفانه در وبلاگ ها و سایت ها شعرهای فراوانی یافت می شود که نامی از شاعرانشان نیست. و این بزرگترین بی احترامی به یک شاعر و یکی از زشت ترین کارهایی ست که در این فضای مجازی می توان انجام داد. کسانی که به این وبلاگ می آیند حق ندارند شعری را بدون نام شاعرش از این جا برداشت کنند و جای دیگر بگذارند.

اشعار درباره حضرت قاسم عليه السلام. این سنگ ها كه دور و برت را گرفته اند. چون تیغ تیز بر بدنت جا گرفته اند. دیدند بی زره چو تن نازك تو را. با شدت تمام تری پا گرفته اند. چشمت زدند بس كه ح سن صورتی عمو! زیبایی تو را به تماشا گرفته اند. آنان كه تیر گوشه تابوت می زدند. حالا تو را شبیه به بابا گرفته اند. گفتند كوچه باز كنید از سپاهیان. یاد حسن به كوچه ی زهرا گرفته اند. كم دست و پا بزن نفسم بند آمده. خون تو را به صفحه صحرا گرفته اند. تشییع می كنند تنت را به اسب ها.

در سايه سار کوکب موسي بن جعفريم. ما شیعیان مکتب موسی بن جعفریم. فيضش به گوشه گوشهی ايران رسيده است. يعني گداي هر شب موسي بن جعفريم. هستي ماست نوکري اهل بيت او. ما خانه زاد زينب موسي بن جعفريم. قم آستان رحمت آل پيمبر است. با مهر و رأفتش دل ما را خریده است. ما بندهی م کات ب موسی بن جعفریم. چشم اميد اهل دو عالم به دست اوست.

اشعار شاعران برای امام حسین علیه السلام. تا جان ز تن برادرت گشت جدا. انگار که جان ز پیکرت گشت جدا. شمشیر ز بودن خودش مانده خجل. چون با لبه اش گل سرت گشت جدا. روزی که دین را یاوری می کرد خورشید. از خالق خود دلبری می کرد خورشید. باید وصیت نامه از خون می نوشت و -. اندیشه ها را رهبری می کرد خورشید. وقتی که از عزم پریدن حرف می زد. پرواز را روشنگری می کرد خورشید. شده مرثیه خوان غم جانان.